paar dagen GT

Na de zeer teleurstellende week in Mabaruma, heb ik een paar goede dagen in GT gehad.

In het weekend was er op zaterdag een afscheidsfeestje van een van de vrijwilligers en op zondag was er een tuinfeestje georganiseerd omdat ik weer in GT was. Beide feestjes waren erg gezellig. Het is toch wel leuk om weer wat meer mensen te zien en spreken.

Op maandag ben ik naar het ziekenhuis geweest om nieuwe medicijnen te halen. Dit keer was de wachttijd maar een uur, dus dat viel mee. Ook bij de apotheek was ik binnen het uur klaar. Ik heb nu een voorraad gekregen voor drie maanden. Zodra ik de medicijnen had, ben ik naar Stabroek market gewandeld. Op de markt ben ik op zoek gegaan naar een hangmat voor Carol. Zij heeft thuis een heerlijk plekje waar in de middag meestal een koel briesje is, maar ze had nog geen hangmat. Na wat zoeken en verschillende hangmatten te hebben bekeken, heb ik uiteindelijk een mooie gevonden. Daarna begon de zoektocht naar haken. Ik ben door de verschillende mensen de hele markt over gestuurd, maar zonder succes. Uiteindelijk kwam ik bij een winkel waar ze haken verkochten, maar nu niet. Gelukkig wisten deze mensen een andere plek waar haken te koop waren. Ik op zoek naar die winkel en na een half uur vond ik de winkel. Helaas ook hier geen haken op dit moment. Doodmoe ben ik naar het restaurant gewandeld waar Carol en ik afgesproken hadden voor de lunch. Na het eten zijn Carol en ik samen op zoek gegaan naar haken en gelukkig vonden we een winkel in de buurt die ze wel verkocht. Daarna ben ik op mijn gemak terug gewandeld naar het huis van Carol, waar ik wat heb gerust.

Dinsdag ben ik naar het VSO kantoor gegaan en heb ik met Deborah gesproken over de week in Mabaruma. Gelukkig heeft zij nog een aantal documenten bewaard die Joseph had opgestuurd. Die kon ik de volgende dag ophalen. Na mijn gesprek met Deborah ben ik over de sea-wall gaan wandelen naar NCERD. Dat is het national centre for resource development. Hier werkt Janice. Zij werkt daar voor de afdeling special onderwijs. In haar kantoor werkt ook Alan, een peace corps volunteer, die met dove mensen werkt. Hij heeft me geholpen bij het maken van materiaal om met Leona te werken. Ik ben de hele middag bezig geweest met knippen en lamineren van flash-carts van het alfabet.

Woensdag ben ik eerst weer gaan winkelen, want Anna wilde wat spullen hebben voor stroopwafel (haar hondje). Tijdens de lunch had ik afgesproken met Carol en Drew. Weer heerlijk gegeten. Daarna heb ik de boodschappen 'thuis' gebracht en ben ik daarna naar het VSO kantoor gegaan. Deborah was net in bespreking, dus ik moest even wachten. Na een uur wachten, was ik er wel klaar mee en ben ik de bespreking gaan onderbreken. Gelukkig kan dat ook allemaal en kreeg ik een aantal documenten mee. Er zijn nog wat meer spullen, maar die moest Deborah nog scannen. Hopelijk heb ik die dan binnen een paar weken.

Donderdag ben ik weer terug gegaan naar Kumaka, Moruca.

Terug in Moruca en GT

Terug in Moruca bleek dat het veel geregend had de afgelopen dagen. Heerlijk, want dan kunnen we weer douchen. Er was echter een nadeel. Het water was ook ons huis ingelopen, dus moesten we behoorlijk aan de schoonmaak. Daar zal ik ook wat foto's van toevoegen. Het schoonmaken heeft de hele middag geduurd. En toen we eindelijk klaar waren, hebben we wat brood gegeten en heeft Anna haar hondje gewassen. Anna heeft een puppy genomen. Hij heet stroopwafel. Het is een schatje. Persoonlijk hoop ik dat hij die katten het huis uit jaagt. Aangezien ze mijn bed erg fijn vinden liggen, heb ik behalve muggen en ander ongedierte in bed ook nog de vlooien van die beesten in bed. Leuk ius wat anders. Gelukkig is mij een nieuw matras toegezegd. Zodra ik dat matras heb, mogen die katten er niet eens meer naar kijken. Tot ik het matras heb, slaap ik in de hangmat. Ik moet zeggen ook dat is best comfortabel.

De volgende dag ben ik 's ochtends om 4 uur opgestaan, omdat ik de boot moest halen naar GT. De boot vertrok om half zes, een kwartiertje te laat maar. De reis ging super vlot. Ik had verwacht om 11 uur bij Carol aan te komen, maar ik was er al voor tien uur. We hebben lekker zitten kletsen, naar de winkels geweest en 's avonds zijn we naar een afscheidsfeestje geweest. Erg gezellig. Zondag hebben we erg rustig aan gedaan en hebben we veel zitten internetten en skypen met vrienden en familie thuis. 's Middags was er een klein tuinfeestje georganiseerd door Janice, omdat ik weer terug in GT ben. Dat was erg gezellig en leuk om de andere van onze groep weer te zien en spreken.

Vandaag ben ik naar de dokter geweest voor nieuwe medicijnen en heb ik over de markt gelopen op zoek naar haken voor mijn hangmat, maar helaas nergens te vinden. Om 12 uur had ik met Carol afgesproken om wat te lunchen en daarna ben ik rustig terug gewandeld naar huis. En ben ik wederom druk bezig geweest met de computer. Ik heb geprobeerd om een filmpje te uploaden en dat is gelukt!! Verder zijn er nog wat foto's toegevoegd.

Tot de volgende keer maar weer

Mabaruma

Afgelopen week zijn we (Anna en ik) naar Mabaruma geweest, maar voor ik daar wat over ga vertellen zal ik eerst wat schrijven over de Amerindian heritage dag vorige week.

's Ochtends om een uur of tien begonnen de festiviteiten op 'heroes square'. Dat stelt niet veel meer voor dan een stukje gras bij het kruispunt. Gedurende een aantal uren is er gesproken over de helden van Moruca. Het waren inderdaad de verhalen die ik aan het typen was. Niet echt Amerindian, maar goed. Rond een uur of twee / drie, waren ze eindelijk klaar en was er wat te drinken en eten. Ik ben toen vrij snel naar huis gegaan, want de zon was erg heet. Het stelde dus weinig voor. Aanstaande vrijdag is er op de scholen een tentoonstelling over de Amerindian Heritage, misschien is er dan wel wat meer van de echte Amerindians te zien. De meeste zijn hier trouwens Arawak afstammelingen.

Maandag ochtend moesten Anna en ik om 6uur bij de steiger zijn. Daar aangekomen waren we natuurlijk de eerste, maar al na een kwartiertje kwam de boot. Helaas konden we niet meteen weg, want er moesten nog vier voetbalspelers komen. Na een klein uurtje wachten kregen we het bericht dat de voetbalspelers niet kwamen en konden we dus vertrekken. De rit was geweldig. Het eerste stuk over de Moruca rivier. Dit is voornamelijk door wetlands. Daarna kwamen we een stuk door de mangrove, daar heb ik een filmpje van gemaakt en kan (hopelijk) gevonden worden op dit blog, zo niet dan ga ik wat anders proberen en laat ik dat nog horen. Daarna een heel stuk over een brede rivier, stukje oceaan en nog een brede rivier. Op deze rivier moesten we een stop maken bij een politiepost. Daar duurde het even voordat de juiste persoon wakker was gemaakt, hij gaf zijn ok en toen konden we verder. Na in totaal bijna 5 uur op de boot, kwamen we aan in Mabaruma.

In Mabaruma kregen we een eigen kamer een in mooi guest house gelegen op een heuvel. Iedere kamer had eigen douche en toilet. Nadat we wat hadden gerust en gegeten, gingen we naar het kantoor. Daar hadden we overleg met de verschillende bazen (regionaal en twee district), drie VSO-ers en een peace corps voluneer. Hier werd erg veel gepraat en uiteindelijk een beetje informatie uitgewisseld. Eindelijk krijg ik deze week mijn lang verwachte informatie. Dinsdag ontmoette ik Joseph in het kantoor en hij heeft me enigszins verteld waar hij mee bezig is geweest, maar hij heeft voornamelijk verteld hoe geweldig hij is. Had ik niet echt wat aan en de informatie die ik echt nodig heb, is hij kwijt. Dat zal betekenen dat ik alle onderzoeken die al gedaan waren nog eens moet doen. 's Middags was het de bedoeling dat ik in verschillende klassen ging kijken naar de vorderingen met inclusive education. Als ik al een half uur in de school ben geweest, is het veel. Ik heb twee leerkrachten gezien, drie minuten in de klas kunnen kijken en toen vertrokken we alweer. Op woensdag heb ik 's ochtend geprobeerd wat meer informatie uit Joseph te krijgen, maar dat is helaas niet gelukt. Ik begon op dit punt al enigszins gefrustreerd te raken. 's Middag zou Joseph me op nog een aantal scholen wat laten zien, maar ik heb de hele middag op kantoor zitten wachten op zijn komst. (Hoog frustratielevel). Rond half 5 ben ik weer naar het guest house gegaan, waar ik van een heerlijk diner heb kunnen genieten. Rond 8 uur belde Joseph op, hij was me gewoon vergeten. Geen probleem toch? Wel een probleem, maar dat begreep hij niet zo goed, want hij zei toch sorry. De volgende dag was er een vergadering met de 'getrainde' SEN leerkrachten. Ik weet niet precies wat hij ze geleerd heeft in de afgelopen twee jaar, maar het heeft weinig met SEN te maken gehad, geloof ik. Van de bijna 20 getrainde leerkrachten waren er maar liefst 7 komen opdagen. Ook hier heb ik niet echt veel informatie bij kunnen lospeuteren. 's Middags werden we pas laat opgehaald van onze lunch in het guest house en hebben we (heel verrassend) niets gedaan. Vrijdag zijn we vroeg vertrokken naar Moruca.

Eerste week in Moruca

Ik zal beginnen met te vertellen dat de plek waar ik woon Kumaka heet. Santa Rosa is aan de andere kant de rivier Moruca. Deze twee plaatsen plus nog een heleboel omliggende plaatsen tezamen noemen ze Moruca.

De eerste dagen in Kumaka heb ik niet veel hoeven doen. Een beetje de omgeving verkennen, relaxen en verder niets. Afgelopen maandag heb ik me voor het eerst moeten melden voor het werk. Na een gesprek met de DEO(District Education Officer) Mister Nigel ben ik weinig te weten gekomen over mijn werkzaamheden. Ik zal moeten wachten tot we naar Mabaruma zijn geweest. Daar gaan we de 12^e september naar toe. Tot die tijd help ik Anna in het LRC (Learning Resource Center ) Moruca. Het centrum is nog niet open. We zijn nu bezig om het klaar te maken voor de opening in oktober. Anna is alle boeken aan het nummeren en aan het invoeren in de computer. Ik moet dan stempels in de boeken zetten, een klein envelopje erin plakken. Daarna op een strookje papier hetzelfde nummer zetten, de titel van het boek schrijven en daarna dit strookje in het envelopje in het boek te stoppen. Het is nu inmiddels vrijdag en ik kan je zeggen dat de verveling enigszins begint toe te slaan.

Tijdens mijn wandeling door het dorp heb ik bij de missie Father Ruben ontmoet. Na een gesprekje met hem, nodigde hij mij uit om dinsdag mee te gaan naar Parakeese. In Parakeese woont een meisje dat niet kan horen. Ik kreeg van mister Nigel toestemming dus ben ik afgelopen dinsdag met de boot naar Parakeese geweest. Die boottocht was echt geweldig mooi. Helaas is Parakeese dichtbij en waren we er binnen het uur. In Parakeese ging father Naar de kerk om les te geven. Ik ben door een van de dorpsbewoners naar het huis van dat dove meisje gebracht. Daar hoorde ik dat dit meisje Leona heet. Leona is een meisje van 10 jaar oud. Zij is nog nooit naar school geweest. Haar zus heeft haar het abc leren schrijven. Moeder zou het heel fijn vinden als Leona naar school zou kunnen en ook Leona wil niets liever. Ik heb beloofd terug te komen en te kijken naar de verschillende mogelijkheden. Daarna moesten we al snel terug, want het begon donker te worden. En ik moet zeggen ik was op de heenweg al niet echt gecharmeerd van de stuurkunsten van father Ruben, maar in het donker is het nog beroerder. Gelukkig is de tocht ook in het donker prachtig. Ik zal een aantal foto's toe voegen van de reis.

Moruca

Eindelijk is het dan zover. Moruca of zoals het ook wel genoemd wordt Santa Rosa. Woensdag werd ik om iets voor 8 uur door Anna opgehaald bij het Rima. Daarna gingen we Sergio ophalen. Hij is een VSO-er uit Spanje en werkt voor Secure Livelyhoods. Iets na 8 uur zaten we in de taxi op weg naar Parika. Een mooie rit door verschillende dorpjes met Nederlandse namen en over een enorme brug over een grote rivier (ben even de naam kwijt). In Parika werden alle spullen in een grote speedboot gestopt en konden we al snel instappen. De Pameroon river (geloof ik). Deze reis duurde ongeveer een uur en was super. In Supenaam aangekomen, moesten we de spullen weer in een taxi plaatsen. Even wachten tot de taxi vol zat en vertrekken naar Charity. Anna had in GT al gebeld naar de kapitein van de volgende boot, want die gaat maar 1 keer per dag. Ook nu zaten we ongeveer een uur in de taxi. In Charity lag de boot al op ons te wachten, dus zodra wij (en al onze spullen) aan boord waren, konden we vertrekken. Eerst een heel stuk de rivier af naar de oceaan, over de oceaan op weg naar de Moruca river. Dit was echt het mooiste stukje van de hele reis. Varend langs de mangrove en door de jungle. Echt geweldig.

In Moruca eerst even bij de DEO (district education officer) mister Nigel langs gegaan om me voor te stellen. Daarna lekker naar huis. Helaas hadden de VSO-ers die er de afgelopen drie maanden waren geweest er een beetje een zooitje van gemaakt. We konden dus gelijk aan de schoonmaak. Het huis is redelijk groot. Anna en ik hebben ieder een eigen slaapkamer met een groot bed erin. In de zitkamer staan twee relax stoelen en hangt een hangmat. De tweede moeten we nog ophangen. Er staat een tafel met twee stoelen om aan te eten en een bureau om aan te werken. De keuken is redelijk. We hebben een wasbak (momenteel met stromend water, maar dat is niet altijd zo) en een gasfornuis. Verder hebben we de douche en wc in huis. (momenteel ook allebei met stromend water). Helaas is onze tuin weg en kijken we op een bouwplaats uit.

's Nachts ben ik niet alleen in bed, zoals je op de foto kunt zien, zijn er twee katten die erg gehecht zijn aan mijn bed.

Ik hoef maandag pas te beginnen met werken, dus voorlopig kan ik lekker het dorpje verkennen. Ik zit nu in een gebouwtje bij de kerk. Ik kan hier namelijk van het internet gebruik maken. Father Ruben en brother Vaugn zijn zeer vriendelijk. Terwijl ik dit zit te typen, regent het behoorlijk. Hopelijk droogt het straks op, want ik moet een behoorlijk stuk lopen voordat ik weer thuis ben.

De scholen starten pas op 5 september en ik krijg in de week van 12 september te horen wat mijn werkzaamheden zullen zijn, dus tot die tijd zal ik mezelf bezig moeten houden met.....? Dat weet ik nog niet precies, ik laat het jullie nog wel weten.

Ziekenhuis

Deze week heb ik slecht geslapen en veel nare dromen gehad, dus na overleg met een medewerker van VSO ben ik donderdag ochtend naar het ziekenhuis gegaan. Eigenlijk had ik helemaal opgetut en strak in 't pak naar het ministerie en de Britse ambassadeur moeten gaan, maar helaas heb ik dat moeten skippen.

Het kantoor van dokter Validum, specialist in malaria, opent om 9.00 uur. Op advies van een VSO medewerker ben ik rond 9.30 uur gegaan. De dokter komt namelijk meestal iets te laat. Braaf ben ik achteraan in de rij gaan zitten voor zijn kantoor. Rond een uurtje of 10 kwam de assistent van de dokter de deur openen. Zij draaide het bordje closed om en de tekst Doctor Validum is IN kwam tevoorschijn met daaronder de tekst dat we plaats konden nemen en dat de assistent zo naar buiten zou komen om met ons te praten.

Na ongeveer een kwartiertje wachten, kwam de assistent naar buiten om de eerste patiënt binnen te roepen. Nou ja binnen... tot net over de drempel. Er werd wat heen en weer gepraat en de meneer werd vriendelijk doch resoluut weer weggestuurd. (En hij zat al veel langer te wachten dan ik, de arme man). De volgende mocht naar binnen komen. Het leek er even op dat hij wel verder kwam dan de drempel, maar helaas ook hij kon vertrekken. Na nog een paar van dit soort gevallen was het mijn beurt om de drempel over te stappen, maar helaas. Ik mocht niet eens de drempel over. De assistent ging naar binnen, sloot de deur en daar stond ik dan met mijn goede gedrag. Gelukkig kwam ze na een paar minuutjes alweer naar buiten om mijn gegevens te noteren. En juist op dat moment komt ook de dokter binnen. Nadat ze mijn gegevens had, kon ik weer plaats nemen op de bank. Joepie, ik mag wel naar binnen. Ik moest alleen nog een aantal minuten wachten tot het zover was. Ik had de dokter eergisteren ook al even snel tijdens een van de lessen gesproken. Hij wist zelfs nog waar het over ging. Hij heeft me nieuwe medicijnen voorgeschreven, dus mag ik stoppen met Lariam. Over een maand moet ik terug komen om te kijken of dit medicijn beter is. Zo ja, dan krijg ik gelijk medicijnen mee voor een aantal maanden. Met een recept in mijn hand kon het kantoor van de dokter verlaten.

Op naar de apotheek. Daar aangekomen moet je in een rij gaan staan om je recept in te leveren. Je krijgt van deze vrouw te horen wat je moet betalen. Maar een kassa zie je niet. Nee die staat aan de andere kant van de apotheek. Dus op naar de kassa. Nadat je betaalt hebt, krijg je twee bonnetjes met daarop een stempel dat je betaalt hebt. Dan mag je op een bank plaats nemen en wachten. En na een tijdje wordt je naam geroepen. Je loopt naar de balie en geeft de bonnetjes aan de aardige vrouw achter de balie. De medicijnen krijg je mét bonnetje in een papieren zakje. Ze vertellen je in onverstaanbaar Engels hoe de medicijnen in te nemen en dan kan je vertrekken.

Eenmaal terug in Rima, was het al rond 11 uur. Te laat om nog snel om te kleden en naar de ambassade te rennen. Helaas.......

Sea-wall

De dag beginnen met een wandeling op de sea-wall is heerlijk. Vanochtend ook weer gedaan ipod mee om naar wat muziek te luisteren en een beetje cash voor als er iets gebeurd.

Toen ik halverwege de terugweg was, kwam ik Carol tegen. Ik heb me weer omgedraaid en met z'n tweeën zijn we verder gaan lopen. Halverwegesprong er op eens een man van zijn fiets, sprong op de muur en stak zijn hand in de broekzak. Hij zei ons de broekzakken leeg te maken anders zou hij schieten. Niet dat hij iets had om mee te schieten, maar toch. Ik haalde netjes mijn sigaretten uit de broekzak en mijn sleutel. Carol had alleen een sleutel op zak. Na wat vluchtig fouilleerwerkzaamheden pakte hij mijn sigaretten en fouilleerde Carol nogmaals. Daarna bood hij mij een sigaret aan (die waren al van mij, maar goed). Deze heb ik vriendelijk geweigerd en gezegd dat hij ze kon hebben. Hij wenste ons een goede dag en respect. Carol antwoorde met de woorden ook een goede dag en gedraag je! Daarop vertrok de man. Carol en ik keken elkaar aan en waren blij dat we met z'n tweeën waren tijdens deze overval en dat de overvaller zo vriendelijk was. Gelukkig heeft hij mijn ipod en geld niet gevonden, volgende keer toch maar thuis laten.

Dit schijnt regelmatig te gebeuren in GT. Over het algemeen wordt er geen geweld gebruikt tijdens deze overvallen. Ons is door VSO vertelt dat we de mensen gewoon moeten geven wat ze willen. Een ander advies is geld te verspreiden /verstoppen en een beetje cash in je broekzak. Mocht je dan overvallen worden, kan je dat beetje cash afgeven.

Georgetown

Aangezien ik een aantal vragen heb gekregen over de omgeving etc. zal ik proberen hier wat over te schrijven. Aangezien de stad voor mij nog onbekend is, is het nog redelijk gevaarlijk om foto's te maken, maar ik heb er een paar toegevoegd. Zodra ik in Moruca ben, zal ik er meer plaatsen.

Oké, Georgetown, Guyana. Om te beginnen is het overdag en 's nachts echt heet. Het koelt wel wat af, maar dat is minimaal. Er zijn veel houten huizen, brede straten en erg veel groen. En heel veel water. Gelukkig niet in de vorm van regen, maar allemaal stroompjes, riviertjes etc. Het stinkt naar brandend hout en smeulend afval. Op het eerste gezicht verschilt het niet veel van een stad in Ghana (niet dat veel mensen dat wat zegt, maar toch). Alleen het verkeer lijkt beter gestructureerd dan in Ghana. Er zijn veel verschillende vogels te zien in allerlei verschillende kleuren en maten. Vooral als je over de sea-wall wandelt, zie je vooral veel verschillende vogels.

Ik ben nu al fan van de sea-wall. Elke ochtend rond half zes (jaja 5.30 uur) vertrek ik uit Rima om daar te gaan wandelen en wat te zitten kijken naar de oceaan. In de oceaan zwemmen hele typische visjes. Het lijkt een beetje op een aal, maar dan kleiner en heeft de ogen bovenop zijn kop. De mensen hier noemen ze four-eyes. Als je dichtbij komt is het net alsof ze over het water van je wegrennen. Erg grappig om die beestjes te observeren.

Het weer is een beetje eentonig, maar niemand die daarover klaagt. Althans ik niet. Het is rond de 33 graden, 's avonds koelt het wel wat af, maar niet heel veel. Het heeft al wel geregend, maar dat was 's nachts en aan het begin van de morgen.