Erg vroeg dinsdagochtend stonden Drew, Susan, Janice, Claire, Rosie en ik op Stabroekmarket om met gids Tony te vertrekken naar Kaieteur. Carol zou eigenlijk ook met ons meegaan, maar wegens vervroegde terugkeer neer de UK, kon ze niet mee. Daarom hadden Drew en ik besloten de houten lepel met haar afbeelding daarop mee te nemen, zodat ze er toch een beetje bij was. Kaieteur zijn werelds grootste single drop watervallen. Om daar te komen zouden we drie dagen onderweg zijn.

Zodra alle tassen in de bus zaten, vertrokken we die ochtend vroeg naar Mahdia. Een ritje van ongeveer 7 uur. Dit begon prima, de vaart zat er goed in, de weg was in een prima staat, maar al snel veranderde dat. Er kwamen steeds meer gaten in het asfalt en al snel was het voornamelijk gaten met een beetje asfalt. Niet echt prettig om dan in een vol busje te zitten. Gelukkig duurde dat maar een uurtje of twee en toen werd de weg een goede zandweg. Helaas had het behoorlijk geregend, wat betekende dat er op een gegeven moment ook hier voornamelijk weg met gaten was. Eenmaal in Mahdia, konden we uitstappen, een 'toilet' bezoeken en ons gereedmaken voor het volgende traject. Een kleine anderhalf uur achterin een pick-up staan op weg naar de boot. Goed vasthouden en zo nu en dan bukken voor de laag hangende takken en natuurlijk genieten. Aan het eind van de rit, de spullen in een boot laden en vertrekken naar een eilandje, waar we zouden overnachten. Na een half uurtje keerden we echter om, want de boot was niet sterk genoeg en kon ons niet het hele eind brengen. Terug dus en een andere boot nemen. Gelukkig was er nog een boot met een krachtiger motor en konden we gelijk weer vertrekken. Na een prachtige bootreis, kwamen we aan op een klein eiland in de rivier. Voordat we konden genieten, moesten we eerst zorgen dat de hangmatten en netten werden opgehangen, zodat we dat niet in het donker hoefden te doen. Onze hangmatten hingen op een prachtige plek onder een strakgespannen zeil, zodat we droog zouden blijven als het ging regenen. Tony ging ons eten bereiden, zodat wij lekker konden genieten en een frisse duik in het water konden nemen. Na het eten, waren we allemaal zo moe, dat we gelijk de hangmat indoken. Toen we allemaal in lagen, begon het te regen. Al snel bleek de theorie van het zeil, blijven we droog, voor mij niet te werken, want ik lag onder een lek. Oftewel, geen droge nacht voor mij. De volgende ochtend bleek dat er meer mensen een 'vochtige' nacht hebben gehad. Claire, heeft halverwege de nacht haar eigen hangmat verlaten en is bij haar moeder in de hangmat gekropen. Ook Susan had onder de drup gelegen. Gelukkig was er een zonnetje en konden we de natte hangmatten laten drogen. Niet helemaal, want we moesten weer verder naar de volgende kampplaats. Spullen pakken en wachten op de boot naar de overkant. Daar was een (grotendeels) verlaten mijner dorp. Waar we weer moesten wachten op een grotere boot, die ons een eind de rivier op zou brengen. Die boot kwam alleen niet. En na een uurtje of wat wachten, werd er een andere boor geregeld. Deze boot moest eerst nog even worden gehoosd, want het water stond binnen in de boot even hoog als daarbuiten. Zodra al het water uit de boot was, werden de tassen ingeladen, daarna wij erbij en we konden vertrekken. Al snel bleek de boot niet helemaal waterdicht te zijn en moesten we gedurende de anderhalf uur durende tocht hozen. We begonnen met plastic bekertjes, maar al snel waren die kapot en moest onze voorraad water snel opgedronken worden, zodat we de flessen (in tweeën gesneden) konden gebruiken om te hozen. Helaas begon het ook nog eens te regenen. Op een gegeven moment zijn we met de gids ergens afgezet. Wij gingen lopen en de boot zou alvast de tassen wegbrengen. Daarna kwamen ze terug om ons op te halen. De wandeling was erg mooi, maar nat en glibberig. Na de wandeling moesten we nog eventjes wachten, maar toen kwam de boot ons dan toch ophalen. We werden naar een plek gebracht waar een volgende boot ons weer op kwam halen, maar eerst konden we bij een familie die daar woonde een kop koffie drinken en ons warmen aan een vuurtje. De volgende boot kwam al snel en bracht ons in twee etappes naar een ranger huis. Aangezien we vandaag door het lange wachten daar redelijk laat aankwamen, konden we hier overnachten en de volgende morgen verder gaan.

De volgende ochtend begon weer met wachten op een boot. Ook dit keer duurde het langer waardoor we besloten een gedeelte van de tocht over te slaan, zodat we nog voor het donker Kaieteur zouden bereiken. Na een prachtige bootreis kwamen we aan bij de voet van de berg die we op moesten om bij de watervallen te komen. De watervallen waren al wel te horen, maar niet te zien. Nog even wat eten, toiletteren, tassen op de rug en daar gingen we. Een behoorlijke klim van ongeveer 4 uur. Dwars door de jungle naar de watervallen. Ik heb hele stukken alleen gelopen, wat echt super was. Mijn tempo lag wat hoger dan dat van de rest, dus liet Tony (de gids) mij vooruitlopen. Natuurlijk gaf hij wel aan, waar ik moest wachten op de rest van de groep. Echt super! En toen het moment dat we boven kwamen en het eerste uitzicht hadden op de watervallen.... Awesome. De rest van de middag hebben we genoten van het uitzicht tot we naar de hut moesten om te eten en ons klaar te maken voor de nacht.

De volgende ochtend zijn Drew en ik al vroeg vertrokken om de watervallen nog eens te bekijken en de omgeving te verkennen. We hadden een geweldig pad gevonden, dat leidde naar een mooi uitzichtpunt. Helaas was het die ochtend nog erg mistig en konden we de watervallen niet zien. Dat was niet erg, want de tocht er naar toe was al zo geweldig mooi. En als beloning hebben we ook nog de' cock of the rock' gezien. Een vogel die zich niet altijd laat zien. Prachtig. Na het ontbijt moesten we naar airstrip, waar we de rest van de ochtend hebben gewacht op een vliegtuig. Dit vliegtuig bracht ons naar Mahdia. In Mahdia hebben we nog een paar uurtjes gewacht op het volgende vliegtuigje dat ons weer naar Georgetown bracht.