Voordat ik naar Mabaruma kan verhuizen wil de regio baas een gesprek hebben met mijn baas in Moruca en mij. Aangezien dat nog wel even kan duren, ben ik afgelopen week verlof genomen en ben ik in Georgetown gaan helpen bij Guyana Greenheart Autistic School (GGAS).

Zodra ik daar afgelopen maandag binnen kwam, werd ik met open armen ontvangen en uitgenodigd voor verschillende activiteiten gedurende de week.

GGAS is een schooltje dat nog niet zo lang geleden is begonnen. Er zijn 10 leerlingen (in de leeftijd 4 tot 18) en twee leerkrachten. Meestal is er ook een ouder aanwezig om te helpen. Helaas heeft de school een erg kleine ruimte. De leerlingen hebben allemaal een tafel en stoel. Er is een kast met materiaal en een bureau voor de leerkracht/directeur. Helaas is dit de laatste week dat ze van deze ruimte gebruik mogen maken en hebben ze (nog) geen nieuwe locatie toegewezen gekregen. Ondertussen zijn de ouders druk bezig met het verzinnen van activiteiten om geld in te zamelen, zodat er een eigen school kan worden gebouwd. Volgende maand is het autisme maand in Guyana en dus een uitstekende maand om media aandacht te krijgen.

Ik heb maandag genoten van het feit weer echt met kinderen te werken. Ik had me tot dan niet gerealiseerd dat ik dat zo miste. Dinsdag heb ik weer geholpen in de school. De leerkrachten hebben allemaal geen speciale opleiding gehad en ik heb ze gedurende de dag laten zien hoe je op verschillende manieren de kinderen kan benaderen zonder dat ze overstuur raken. Tijdens de ouder bespreking 's middags, heb ik ook de kans gehad om enkele ouders wat tips te geven en vragen te beantwoorden. De ouders zijn zeer betrokken bij de school en de kinderen. Woensdag ben ik meegegaan naar het zwembad. Elke woensdag kan de school een uur gebruik maken van een zwembad in de stad. Téon, een jochie van 4 jaar, stond huilend op de kant en wilde absoluut het water niet in. Zodra zijn moeder hem in het water zette, was het brullen. Zodra ik in de buurt kwam, klampte hij zich aan mij vast. Met geen mogelijkheid liet hij los. Na een uur lang samen met hem in het water, was hij ontspannen en hing hij op mijn arm te genieten van het water. Donderdag zijn we naar het park gegaan, waar we met de kinderen hebben genoten van het mooie weer. Vliegers de lucht in of althans geprobeerd ze de lucht in te krijgen. Iedereen had wat te eten of te drinken meegenomen voor een picknick. Erg gezellig.

Ik heb deze week voor het eerst het gevoel gehad dat mijn aanwezigheid werd gewaardeerd. Dit was echt een geweldige week. Ik hoop dat ik ze nog vaker kan bezoeken en helpen.