Vliegen naar Mabaruma

De dag na terugkomst uit Suriname kreeg ik te horen dat we donderdag in Mabaruma moesten zijn. Anna zou de volgende dag vanuit Moruca met de boot gaan en voor mij was er maar een manier om op tijd in Mabaruma aan te komen. Vliegen. Na een kort gesprek met de baas, kreeg ik toestemming om een ticket te kopen. Gelukkig is Drew met me meegegaan de stad in, want hij kent GT beter dan ik en zo hoefde ik niet de hele stad drie keer rond te lopen voor ik mijn ticket had. Helaas was er geen plek meer op donderdag, dus moest ik woensdag al vliegen. Om 5 uur ging de wekker, zodat ik om 6 uur op het vliegveld kon zijn. In de hoop dat het er op een vliegveld wat gestructureerder aan toe zou gaan. Ik schok even toen ik nadat ik was ingecheckt en gewogen naar de andere kant van het vliegveld werd gestuurd voor de paspoort controle. Gelukkig was er een behulpzame man die met me meeliep en me de juiste rij wees. Na ongeveer een half uurtje was m'n paspoort gecontroleerd en kon ik weer terug wandelen naar de plek waar ik had ingecheckt. Daar heb ik nog een kwartiertje gewacht tot de tassen werden gecontroleerd en we naar het vliegtuig konden wandelen. Ik zat direct achter de piloot bij het raam. Het was helaas bewolkt, maar op momenten dat het onbewolkt was had ik een geweldig uitzicht. Heel mooi om te zien hoe het gebied waar ik woon er vanuit de lucht uitziet. Heel duidelijk is te zien dat de mensen behoorlijk ver uit elkaar wonen. Na een uurtje in het vliegtuig, was ik in Mabaruma. Na het landen geen gedoe met papieren, maar gewoon uitstappen, de landingsbaan aflopen en een taxi nemen naar kantoor. Vanaf kantoor werd ik naar het hotel gebracht, waar ik de rest van de dag heb geslapen, gelezen en gekletst. Een heerlijke start van de werkweek. De volgende dag zijn we na het ontbijt naar de vergadering gegaan, die de hele dag duurde. Erg efficiënt was die helaas niet en waren we tot na de lunch aan het luisteren naar een 'korte' samenvatting van een voorgaande vergadering. Daarna nog uren gepraat over van alles en nog wat, maar concrete plannen zijn er niet gemaakt. En daar waren we voor gekomen. Toch was iedereen blij en vonden ze het een goede vergadering. Ik snap er niets van, maar dat zal wel aan mijn westerse instelling liggen. De volgende dag moesten Anna en ik nog even bij de baas op gesprek komen en kreeg ik een voorschot op mijn salaris. Voorschot vond ik wat raar klinken aangezien ik tot op dat moment nog geen salaris ontvangen had. Ik heb nu wel goede hoop dat de rest aan het eind van maand komt. Ik moet immers nog 4 maanden salaris krijgen. Na de korte bijeenkomst, moesten we nog een uurtje wachten op de boot terug naar Moruca. Wederom een prachtige reis over het water. Prachtig en lang, want de reis duurt ongeveer 4 á 5 uur. Rond 5 uur waren we terug in Moruca en konden we lekker gaan rusten. Gedurende het weekend heeft het voornamelijk geregend. Dankzij Jeroen heb ik gelukkig heerlijk in mijn hangmat filmpjes kunnen kijken. Super! Bedankt Jeroen. Ook heb ik een heleboel boeken voor mijn reader gekregen van een van de broeders van mijn vader, zodat het onmogelijk word me hier te vervelen. Bedankt!