Afgelopen week zijn we (Anna en ik) naar Mabaruma geweest, maar voor ik daar wat over ga vertellen zal ik eerst wat schrijven over de Amerindian heritage dag vorige week.

's Ochtends om een uur of tien begonnen de festiviteiten op 'heroes square'. Dat stelt niet veel meer voor dan een stukje gras bij het kruispunt. Gedurende een aantal uren is er gesproken over de helden van Moruca. Het waren inderdaad de verhalen die ik aan het typen was. Niet echt Amerindian, maar goed. Rond een uur of twee / drie, waren ze eindelijk klaar en was er wat te drinken en eten. Ik ben toen vrij snel naar huis gegaan, want de zon was erg heet. Het stelde dus weinig voor. Aanstaande vrijdag is er op de scholen een tentoonstelling over de Amerindian Heritage, misschien is er dan wel wat meer van de echte Amerindians te zien. De meeste zijn hier trouwens Arawak afstammelingen.

Maandag ochtend moesten Anna en ik om 6uur bij de steiger zijn. Daar aangekomen waren we natuurlijk de eerste, maar al na een kwartiertje kwam de boot. Helaas konden we niet meteen weg, want er moesten nog vier voetbalspelers komen. Na een klein uurtje wachten kregen we het bericht dat de voetbalspelers niet kwamen en konden we dus vertrekken. De rit was geweldig. Het eerste stuk over de Moruca rivier. Dit is voornamelijk door wetlands. Daarna kwamen we een stuk door de mangrove, daar heb ik een filmpje van gemaakt en kan (hopelijk) gevonden worden op dit blog, zo niet dan ga ik wat anders proberen en laat ik dat nog horen. Daarna een heel stuk over een brede rivier, stukje oceaan en nog een brede rivier. Op deze rivier moesten we een stop maken bij een politiepost. Daar duurde het even voordat de juiste persoon wakker was gemaakt, hij gaf zijn ok en toen konden we verder. Na in totaal bijna 5 uur op de boot, kwamen we aan in Mabaruma.

In Mabaruma kregen we een eigen kamer een in mooi guest house gelegen op een heuvel. Iedere kamer had eigen douche en toilet. Nadat we wat hadden gerust en gegeten, gingen we naar het kantoor. Daar hadden we overleg met de verschillende bazen (regionaal en twee district), drie VSO-ers en een peace corps voluneer. Hier werd erg veel gepraat en uiteindelijk een beetje informatie uitgewisseld. Eindelijk krijg ik deze week mijn lang verwachte informatie. Dinsdag ontmoette ik Joseph in het kantoor en hij heeft me enigszins verteld waar hij mee bezig is geweest, maar hij heeft voornamelijk verteld hoe geweldig hij is. Had ik niet echt wat aan en de informatie die ik echt nodig heb, is hij kwijt. Dat zal betekenen dat ik alle onderzoeken die al gedaan waren nog eens moet doen. 's Middags was het de bedoeling dat ik in verschillende klassen ging kijken naar de vorderingen met inclusive education. Als ik al een half uur in de school ben geweest, is het veel. Ik heb twee leerkrachten gezien, drie minuten in de klas kunnen kijken en toen vertrokken we alweer. Op woensdag heb ik 's ochtend geprobeerd wat meer informatie uit Joseph te krijgen, maar dat is helaas niet gelukt. Ik begon op dit punt al enigszins gefrustreerd te raken. 's Middag zou Joseph me op nog een aantal scholen wat laten zien, maar ik heb de hele middag op kantoor zitten wachten op zijn komst. (Hoog frustratielevel). Rond half 5 ben ik weer naar het guest house gegaan, waar ik van een heerlijk diner heb kunnen genieten. Rond 8 uur belde Joseph op, hij was me gewoon vergeten. Geen probleem toch? Wel een probleem, maar dat begreep hij niet zo goed, want hij zei toch sorry. De volgende dag was er een vergadering met de 'getrainde' SEN leerkrachten. Ik weet niet precies wat hij ze geleerd heeft in de afgelopen twee jaar, maar het heeft weinig met SEN te maken gehad, geloof ik. Van de bijna 20 getrainde leerkrachten waren er maar liefst 7 komen opdagen. Ook hier heb ik niet echt veel informatie bij kunnen lospeuteren. 's Middags werden we pas laat opgehaald van onze lunch in het guest house en hebben we (heel verrassend) niets gedaan. Vrijdag zijn we vroeg vertrokken naar Moruca.