Deze week heb ik slecht geslapen en veel nare dromen gehad, dus na overleg met een medewerker van VSO ben ik donderdag ochtend naar het ziekenhuis gegaan. Eigenlijk had ik helemaal opgetut en strak in 't pak naar het ministerie en de Britse ambassadeur moeten gaan, maar helaas heb ik dat moeten skippen.

Het kantoor van dokter Validum, specialist in malaria, opent om 9.00 uur. Op advies van een VSO medewerker ben ik rond 9.30 uur gegaan. De dokter komt namelijk meestal iets te laat. Braaf ben ik achteraan in de rij gaan zitten voor zijn kantoor. Rond een uurtje of 10 kwam de assistent van de dokter de deur openen. Zij draaide het bordje closed om en de tekst Doctor Validum is IN kwam tevoorschijn met daaronder de tekst dat we plaats konden nemen en dat de assistent zo naar buiten zou komen om met ons te praten.

Na ongeveer een kwartiertje wachten, kwam de assistent naar buiten om de eerste patiënt binnen te roepen. Nou ja binnen... tot net over de drempel. Er werd wat heen en weer gepraat en de meneer werd vriendelijk doch resoluut weer weggestuurd. (En hij zat al veel langer te wachten dan ik, de arme man). De volgende mocht naar binnen komen. Het leek er even op dat hij wel verder kwam dan de drempel, maar helaas ook hij kon vertrekken. Na nog een paar van dit soort gevallen was het mijn beurt om de drempel over te stappen, maar helaas. Ik mocht niet eens de drempel over. De assistent ging naar binnen, sloot de deur en daar stond ik dan met mijn goede gedrag. Gelukkig kwam ze na een paar minuutjes alweer naar buiten om mijn gegevens te noteren. En juist op dat moment komt ook de dokter binnen. Nadat ze mijn gegevens had, kon ik weer plaats nemen op de bank. Joepie, ik mag wel naar binnen. Ik moest alleen nog een aantal minuten wachten tot het zover was. Ik had de dokter eergisteren ook al even snel tijdens een van de lessen gesproken. Hij wist zelfs nog waar het over ging. Hij heeft me nieuwe medicijnen voorgeschreven, dus mag ik stoppen met Lariam. Over een maand moet ik terug komen om te kijken of dit medicijn beter is. Zo ja, dan krijg ik gelijk medicijnen mee voor een aantal maanden. Met een recept in mijn hand kon het kantoor van de dokter verlaten.

Op naar de apotheek. Daar aangekomen moet je in een rij gaan staan om je recept in te leveren. Je krijgt van deze vrouw te horen wat je moet betalen. Maar een kassa zie je niet. Nee die staat aan de andere kant van de apotheek. Dus op naar de kassa. Nadat je betaalt hebt, krijg je twee bonnetjes met daarop een stempel dat je betaalt hebt. Dan mag je op een bank plaats nemen en wachten. En na een tijdje wordt je naam geroepen. Je loopt naar de balie en geeft de bonnetjes aan de aardige vrouw achter de balie. De medicijnen krijg je mét bonnetje in een papieren zakje. Ze vertellen je in onverstaanbaar Engels hoe de medicijnen in te nemen en dan kan je vertrekken.

Eenmaal terug in Rima, was het al rond 11 uur. Te laat om nog snel om te kleden en naar de ambassade te rennen. Helaas.......